Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
marc
wie kan me uitleggen waarom mensen haar onder hun oksels hebben, of schaamhaar?
bvd, m
Bedoel je: Waarom hebben mensen op die plekken haar en op veel andere plaatsen niet? of: Waarvoor dienen die haren?
Oksel-/schaamhaar heeft onder meer als functie het vasthouden van feromonen, uitgescheiden geurstoffen, die van belang zijn bij de sekseherkenning.
Doordat deze beharing nog wel een functie heeft en op veel andere plaatsen van het lichaam niet meer, is deze beharing wel bewaard gebleven, terwijl die overige beharing steeds minder wordt in de evolutie.
Tim, je bewering is onjuist.
Haren in de oksel van elke volwassen mens doen dienst als anti-wrijvingsplaatjes, die helpen om het schuren van de huid te voorkomen, wanneer twee huidoppervlakken langs elkaar wrijven. Dezelfde functie wordt vervuld door het schaamhaar bij volwassen vrouwen.
Tegenwoordig heeft elke volwassen vrouw schaamhaar. Uiterlijke kenmerken ontstaan niet en worden niet algemeen binnen een soort, tenzij deze een hulpmiddel zijn voor de overleving. In de loop der eeuwen zorgde dit haar voor voldoende bescherming om het verschil uit te maken tussen overleving en uitsterven, door het schuren te verminderen dat pijn zou veroorzaken en kans op infectie zou geven. Maar geen enkele man heeft ooit genoeg uithoudingsvermogen gehad om de geslachtsdaad voldoende lang vol te houden om veel of zelfs enige schade toe te brengen. Maar een aantal mannen na elkaar kan dat wel.
Daarom is het vrouwelijk schaamhaar ontstaan als kenmerk met een positieve, persoonlijke overlevingswaarde voor alleen de vrouwen. Schaamhaar heeft voor mannen echter geen persoonlijk voordeel voor de overleving. Zij deden alleen aan seks als zij er zin in hadden. Alleen de vrouwen hadden geen keus. Het schaamhaar van de man is ontstaan, niet als kenmerk met een persoonlijk voordeel, maar als een kenmerk met een overlevingsvoordeel voor de soort. Het mannelijk schaamhaar ontstond en werd algemeen voor onze soort, omdat het vrouwen hielp te overleven.
Een bewijs voor bovenstaande is dat het bij een vrouw gemiddeld veel langer duurt om tijdens de geslachtsgemeenschap een orgasme te bereiken dan bij de man. Dit komt omdat het sociale milieu in de oertijd de overleving bevorderde van vrouwen die een aantal mannen van dienst konden zijn - en er plezier in hadden.
Het is opmerkelijk dat schaamhaar pas gaat groeien bij het bereiken van de puberteit. Schaamhaar is bij jonge kinderen nutteloos, en nutteloze kenmerken ontwikkelen zich niet.
Michael,
dat jij een andere verklaring hebt, wil nog niet zeggen dat de mijne onjuist is!
Op het gebied van schaamhaar is eigenlijk nog te weinig onderzoek gedaan om een goed oordeel te kunnen vellen.
Jij zegt dat het als bescherming tegen het schuren van de huid dient, bijvoorbeeld tijdens de geslachtsdaad. Dat zou kunnen, maar ik zou niet weten waarom dit de mogelijkheid van feromonen onmogelijk maakt.
Verder zeg je dat je een bewijs hebt voor je hypothese: dat het voor vrouwen langer duurt om tot een orgasme te komen. Kun je misschien uitleggen waarom dit een bewijs zou zijn?
Over het laatste heb je zeker gelijk (en daar is wel bijna iedereen het over eens): schaamhaar gaat pas in de puberteit groeien, omdat het dan pas een functie heeft (of het nou via feromonen is of als wrijvingsbescherming, of allebei).
Ik ben benieuwd naar je verdere reactie,
Tim.
Tim,
Al het haar heeft een functie, die iets te maken heeft met bescherming.
Het lijkt mij zeer twijfelachtig wanneer haar als bijkomende functie ‘het vasthouden van feromonen’ zou moeten hebben. Ik zie er de logica niet van in. Waarom dan perse op die plekken? Hoe zouden haarloze wezens zoals reptielen hun geurstoffen dan moeten vasthouden?
Verder stelde je dat de overige beharing steeds minder wordt in de evolutie. Dit klopt niet, want het bezit van haar is een kenmerk dat is opgeslagen in ons DNA, en dit zal altijd zo blijven zolang het bezit van haar geen negatief overlevingsvoordeel op zal leveren voor onze soort.
M.a.w. nutteloze kenmerken verdwijnen niet. Nutteloze kenmerken moeten eerst minder dan nutteloos worden voordat evolutie deze zal doen verdwijnen! (Bijvoorbeeld ons hoofdhaar, en baarden bij mannen zijn nutteloze kenmerken, die reeds lang hun functie verloren hebben, maar zullen echter niet verdwijnen zolang de mens als soort blijft bestaan.)
Als mensen feromonen produceren, zijn deze waarschijnlijk afkomstig van bepaalde geurkliertjes in de huid. Mannen scheiden overigens meer van wat dat ook moge zijn af uit de geurkliertjes (apocriene klieren) dan vrouwen.
De apocriene klieren bevinden zich echter overal op onze huid.
Maar goed, het kan zijn dat de apocriene klieren een grotere concentratie hebben op die plekken waar wij het over hebben. Ik heb er te weinig informatie over, dus wijs ik je stelling niet bij voorbaat af.
Er is een tijd geweest in ons verleden dat vrouwen relatief schaars waren.
Deze schaarsheid aan vrouwen beinvloedt vandaag de dag nog een aantal kenmerken van het leven.
Kijk bijvoorbeeld eens naar het gedrag van primitieve volken die leven van de jacht of aas eten. De oorspronkelijke bewoners van Patagonië zijn hiervan een voorbeeld. Tot ongeveer honderd jaar geleden doodden zij, wanneer er te weinig voedsel was, een paar van hun vrouwen en aten die op. Kan je dan verwachten dat nog veel primitievere wezens rustig van de honger dood zouden gaan, wanneer er nog vrouwen rondliepen?
Het is niet erg leuk om aan te denken, maar je kan wel meer voorbeelden vinden van mannen die vrouwen aten, over de hele wereld verspreid, wanneer het voedsel schaars was. Deze praktijk lijkt bij mannen van nature aanwezig te zijn.
Je moet ook in gedachten houden, dat de verwijdering uit de populatie van enkele vrouwen de beste manier is, waarop de natuur de grootte van een populatie kan beperken. Je hebt er weinig aan om mannen eruit te halen, omdat een enkele overblijvende man in staat zou zijn om een bepaald populatieniveau in stand te houden als er vrouwen aanwezig zijn. Maar als er slechts een paar vrouwen een ramp overleven, zal de populatie altijd afnemen, ongeacht het aantal mannen dat aanwezig is.
De mannen waren dus altijd groter in aantal in elke groep dan de vrouwen. Het staat echter vast dat deze mannen sterke seksuele hehoeften hadden. Wat anders deed hen terugkeren naar de plaatsen waar de vrouwen en kinderen verbleven? Wanneer er mannen te veel waren, kunnen wij dan verwachten dat deze hun seksuele activiteiten opgaven? Natuurlijk niet.
Verkrachting is door de hele geschiedenis heen een te veelvuldig tijdverdrijf geweest om niet een manier van leven geweest te zijn voor de mannen van onze soort gedurende een extreem lange tijd. Gedurende miljoenen jaren werden alle beschikbare vrouwen gedwongen om in de behoeften van alle volwassen mannen te voorzien, ongeacht de wil van die vrouwen.
Daarom is het schaamhaar het lichamelijk bewijs voor het bovenstaande. Dit schaamhaar is uniek. Uiterlijke kenmerken ontstaan slechts als hulpmiddelen bij de overleving en unieke kenmerken hebben unieke verklaringen.
Verder duurt het niet alleen langer dat vrouwen tot een orgasme komen, maar zij kunnen veel vaker achter elkaar tot een orgasme komen dan mannen. Vervolgens hebben vrouwen, in tegenstelling tot vrouwelijke dieren, plezier in seks tijdens de zwangerschap. Onthoud wel, een soort die gedurende lange tijd wordt gedwongen iets te doen om te overleven - miljoenen jaren lang - zal daar op de duur plezier in krijgen.
Let vervolgens eens op de relatieve onvruchtbaarheid van de vrouw. Elk zwanger dier is enigszins in het nadeel met betrekking tot de overleving. Persoonlijke overleving bevoordeelde vrouwen, die niet gemakkelijk zwanger werden. Maar de overleving van de soort vereist, dat er per keer een bepaalde kans op zwangerschap bestaat. De relatieve onvruchtbaarheid van vrouwen van nu is er het bewijs van dat er een heel erg lange tijd geweest is, waarin er meer dan genoeg keren voorkwamen. Dus waren er veel meer mannen dan vrouwen.
Tja Tim, leuk is het allemaal niet, maar de een betere logische verklaring zou ik niet weten.
Vr.gr.,
Michael.
Hoi Tim en Michael.
Allereerst bedankt voor jullie reacties. Ik heb er veel van geleerd, en vind het erg leuk dat deze discussie zo op gang is gekomen. Na vluchtig doorlezen wil ik een paar dingen noemen, ( ik ga ze nog wat beter bestuderen).
1. Het is niet zo dat nutteloze dingen per definitie verdwijnen door evolutie, waarom heeft een man anders nog tepels, en andere rudimentaire organen?
2. Verder kunnen vrouwelijke dieren zeker wel lol hebben van geslachtsgemeenschap. Zo zag ik op ‘de leukste thuis’ een keer een vr. aapje (makaak?) die zich aanbood en zelf de man. aap er op trok om de daad te beleven. En wel eens K.I. bij een koe meegemaakt? Ze loeien daar zker niet van de pijn!
3. Hoofdhaar is niet nutteloos, het beschermt tegen zon of kou.
Groeten Marc, Bio-leraar. (wat doen/zijn jullie eigenlijk?)
Oef.. jij moet schrijver worden, joh! ;-)
Ik denk dat schaamhaar onder meer van belang is bij het vasthouden van feromonen, allereerst omdat ze verschijnen wanneer die feromonen belangrijk worden, in de puberteit. Jouw verklaring zegt dat het tegen wrijving (bij de seks) beschermt, maar waarom groeit ook het okselhaar dan in de puberteit zo hard?
Over het verdwijnen van nutteloze kenmerken: ervan uit gaande dat de evolutietheorie helemaal correct is, zouden deze alleen verdwijnen als ze een nadelig zijn in de natuurlijke selectie. Dit is moeilijk te zeggen i.v.m. beharing, maar het is gewoon een feit dat de mens steeds minder behaard is. Kennelijk vindt er dus selectie op plaats. Mensen met veel beharing worden misschien minder aantrekkelijk gevonden, of ze zijn op de een of andere manier vatbaarder voor ziekten.
Je verklaring over verkrachting in relatie tot schaamhaar kan ik nog steeds niet helemaal plaatsen, sorry.. ik zal hem nog een paar keer doorlezen.
Marc:
ik ben het wel met je punten eens.
Aan punt 2 wil ik nog toevoegen dat er sinds kort ook varkensvibrators zijn (jaja, geloof het of niet..), dus ook die vrouwelijke dieren hebben er lol in ( nu zeker ;-) )
Ik ben allereerst beheerder van deze site, en verder ben ik sinds vorig jaar doctorandus in de biologie. Ik werk nu een jaartje bij Organon in Oss als bioinformaticus en ga volgend jaar als promovendus aan de slag.
Het volgende valt enigszins buiten de oorspronkelijke discussie, maar ik wou het hier toch graag aan de orde stellen, mede n.a.v. andere reacties op dit forum.
Voor het verre verleden lijken de natuurwetten prima te voldoen, al is er nog veel onenigheid over het precieze verloop van de evolutie. Toch zijn we nu zover dat de natuurwetten alleen nog op de achtergrond meespelen in onze samenleving en slechts een enkeling zich misschien nog bewust is van de rol hiervan. We zijn een soort geworden waar slechts de normen en waarden de dienst uitmaken, en waar over het algemeen geen plaats meer is voor onze natuurlijke oerdriften, hooguit in aangepaste vorm. Als ik even inga op de bovenstaande theorie van Michael: cru gezegd was verkrachting in het verleden een normale zaak, maar tegenwoordig onacceptabel. Niet alleen wat betreft de normen en waarden, maar ook voor de slachtoffers is het iets dramatisch. Er moet dus ergens een overgang zijn geweest waarbij het menselijk gevoel belangrijker is geworden dan de drijvende krachten achter onze evolutie. Tenzij de ontwikkeling van deze gevoelens juist op de een of andere manier een positieve bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de mens. Zou het ontstaan van de eigenschappen waarmee de mens zich zo onderscheidt van de andere dieren, namelijke deze sterke emoties, uiteindelijk de ondergang van de soort betekenen? Zou de evolutie hier toch een ‘stap te ver’ zijn gegaan? Of valt er in alle ellende, die inmiddels niet meer weg te denken is, toch iets positiefs te ontdekken voor het voortbestaan van onze soort?
Hoi Marc,
Hierbij een paar reacties:
1. Het klopt dat nutteloze kenmerken niet verdwijnen door evolutie, maar dat gaf ik ook aan. Dit is zelfs een evolutiewet, ‘de wet van Dollo’, als je het precies wil weten. Onze moderne lichamen bevatten vele eigenschappen, die bij de vele veranderingen in het milieu die onze soort heeft doorgemaakt, nutteloos geworden zijn. Dit hoeft niet per se slecht te zijn, omdat een volgende milieuverandering een aantal van deze nutteloze eigenschappen misschien weer een positieve overlevingswaarde zou kunnen geven. En dan hoeft onze soort niet weer miljoenen jaren te wachten totdat deze gunstige mutatie zich toevallig weer zou voordoen.
Als voorbeeld van een eigenschap die in wezen nutteloos is geworden, wijs ik je op het feit dat onze lichamen allemaal koude-resistentiemechanismen bezitten, die onwillekeurige inwendige veranderingen veroorzaken in ons binnenste wanneer wij het koud krijgen. Deze mechanismen zijn niet bij toeval ontstaan. Zij zijn ontstaan omdat onze soort een lange tijd heeft doorgebracht in een erg koud milieu, ongelooflijk ver weg in ons verleden. Alle mensen zijn natuurlijk verschillend, en bij sommige mensen zijn de koude-resistentiemechanismen in betere conditie dan bij anderen. Sommigen zijn in uitzonderlijk goede conditie. Zij hakken gaten in het ijs op de meren, zodat zij in het hartje van de winter kunnen gaan zwemmen. Denk nu even vooruit naar het moment dat (en niet als) de volgende ijstijd komt. Mensen met het vermogen om koude te weerstaan zullen in het voordeel zijn bij het overleven. Het valt te verwachten dat hun aantal sneller zal groeien dan de populatie als geheel.
2. Uiteraard hebben vrouwelijke dieren lol in geslachtsgemeenschap, echter alleen wanneer hun biologische toestand dit vereist, en dat is in het algemeen niet tijdens een zwangerschap.
3. Het beginpunt van het menselijk haar is een klein kaal plekje, als een miniatuur-tonsuur van een monnik, op de bovenkant van ons hoofd. De haren groeien hier allemaal omheen en wijzen in alle richtingen, zoals de spaken van een wiel. Ik kan je de naam van dat plekje niet geven. Ik geloof dat het er geen heeft. Dat doet er ook niet toe. Dit plekje zit niet op het hoogste punt van ons hoofd; het zit een beetje meer naar achteren.
Het plekje en het daaruit voortvloeiende haarpatroon zijn universeel voor onze soort.
Dit patroon is ontstaan omdat dit een eigenschap met een positieve overlevingswaarde was in een bepaald milieu in het verleden.
Het is belangrijk dat het beginpunt van ons haar niet precies op de top van ons hoofd ligt. Als wij ons hoofd echter buigen, ligt het daar wel. Dit wijst erop dat onze voorouders gedurende miljoenen jaren met gebogen hoofd in de regen liepen. Zij ontwikkelden een instinct om hun hoofd te buigen, wanneer zij door de regen overvallen werden. Dit instinct heeft de soort nog steeds, zoals je gemakkelijk zelf kunt nagaan. Het patroon van ons hoofdhaar maakt van ons haar een vrij goed regenkapje, maar alleen als je je hoofd buigt.
Om het patroon van het menselijk haar samen te vatten: alle lichaamsharen aan de buitenkant wijzen in principe naar beneden wanneer iemand zijn hoofd buigt, zijn handen in zijn nek legt en op zijn hurken zit. (Ditzelfde haarpatroon is te zien bij chimpansees en gorilla's.) Dit is de positie, waarin het haar van onze voorouders de beste regenjas vormde. Omdat dit patroon zich heeft ontwikkeld en algemeen is geworden binnen onze soort, kunnen wij er wel van uitgaan, dat onze voorouders heel veel tijd in deze positie (oftewel slaaphouding) hebben doorgebracht in de loop van miljoenen jaren.
Wat was er het eerste, het haarpatroon of de slaaphouding? Klaarblijkelijk de slaaphouding. Waarom verkozen onze voorouders dan om in die houding slapen? Omdat een bol de best mogelijke vorm is om warmteverlies van een warm lichaam te minimaliseren. Deze slaaphouding veranderde onze voorouders zo goed mogelijk in een bol. Onze voorouders namen die houding aan om te proberen warm te blijven tijdens hun slaap. In de loop der tijd veranderde hun beharingspatroon om hen ook nog droog te houden.
Wanneer wij nog eens naar deze houding kijken, dan zien wij dat de handen de kwetsbare plek in de nek bedekken. Het gezicht wordt door de onderarmen beschermd. De keel wordt bedekt door de kin. De dijen beschermen de buik en geslachtsorganen. Maar dat is nog niet alles. De schenen worden in deze houding niet beschermd, maar de scheenbeenderen liggen vlak onder de huid. Een klap met een slagtand of klauw zou pijn doen, maar de beenderen zouden de schade tot een minimum beperken.
Onze onderarmen zijn op dezelfde manier geconstrueerd. Instructeurs in ongewapend vechten adviseren ons om onze opgeheven onderarmen te gebruiken als schilden tegen een aanval met een mes. Het is geen toeval dat de beenderen in onze onderarmen zo gelokaliseerd zijn om sneden over onze onderarmen zo min mogelijk schade te laten aanrichten. Het is ook geen toeval dat in de slaaphouding alle belangrijke slagaderen, spieren en pezen door goed beschermde delen lopen. Om kort te gaan, de prehistorische slaaphouding is de optimale houding voor passieve verdediging.
Maar ik draaf weer te hard door,en ik wilde het nog wel kort houden.
Vr.gr.
Michael (amateur-antropoloog)
